miserable now

miserable now

Friday, June 16, 2006

Roemenië bij de EU (IV)

Van smaakbommen naar West-Europese waterballen
De fruitmarkt is zonder meer een van de charmes van Roemenië. Hier vind je de producten zoals ze ooit bedoeld moeten zijn: de tomaten zijn niet allemaal even groot en rond, maar veroorzaken bij consumptie wel een smaakexplosie. De sappige, zoete aardbeien doen de West-Europese waterballen verbleken.
Als het over de toetreding tot de Europese Unie gaat, dan is dit één van de punten waar Roemenen zich zorgen over maken. De meeste waren komen rechtstreeks van het platteland, waar de Roemenen trots hun tomaten en komkommers verbouwen op het stukje land dat ze van de staat hebben teruggekregen, nadat het door het communistische bewind was onteigend. Er komen geen chemische bestrijdingsmiddelen aan te pas, laat staan een tractor of automatische beregening.
Daar schuilt dan ook een groot probleem. De Roemeense landbouw is te versnipperd, en werkt te ouderwets en inefficiënt om te kunnen concurreren met de andere Europese landen. Daarom wordt er actief gewerkt aan schaalvergroting, met voorlichting en EU-steunfondsen.
Maar de oudere Roemenen werken er niet aan mee. Ze hebben hun stukje land net terug, en nu zouden ze dat moeten verkopen aan een landbouwassociatie? Dat nooit. De steunfondsen van de Europese Unie gaan derhalve aan hen voorbij. Een bijkomende factor is dat de jonge generatie op het platteland niet zoveel opheeft met het boerenbestaan en haar heil zoekt in de grote steden of het buitenland. De ongeveer 1 miljoen (!) kleine boerderijen die Roemenië telt zijn daarom ten dode opgeschreven. Zoals overal in Europa, zullen ook hier alleen de grote bedrijven overblijven.
De Roemenen zijn bang dat deze kaalslag de Roemeense cultuur een enorme knauw zal geven. De ziel van Roemenië ligt namelijk op het platteland, waar nog veel tradities gevonden kunnen worden, waar men nog ambachten beoefent en de Orthodoxe kerk bezoekt. Ook voor de fruitmarkt zal het gevolgen hebben, vreest men. De tomaten zullen straks, net als in West-Europa, allemaal even groot en smakeloos zijn, en de aardbeien waterig in plaats van zoetsappig.
In Duitsland en Oostenrijk heeft de documentaire 'We feed the world', van regisseur Erwin Wagenhofer, grote faam gemaakt. In de documentaire uiten vissers uit Frankrijk, en boeren uit Oostenrijk, Spanje en Roemenië kritiek op de gevolgen van globalisering op voedsel. Een manager van Pioneer (een groot bedrijf dat genetisch gemodificeerd voedsel produceert) windt er in de documentaire geen doekjes om: "We f... up Western agriculture, now we'll f... up Romania's".

21:52 | posted by Peter van Klinken |