miserable now

miserable now

Friday, January 27, 2006

Open brief aan Hans van Mierlo.

Beste Hans,

Mooi moet die tijd geweest zijn. Toen jullie nog ambities hadden. Toen jij heldhaftig voor idealen streed, op de barricaden stond, toen je partij tegen heilige huisjes schopte en geschiedenis schreef. Toen deed je ertoe!
Ik zal maar eerlijk zeggen dat ik nooit gecharmeerd ben geweest van je partij. Maar, toegegeven, je hebt zonder meer wat betekend voor de Nederlandse politiek. Maar je moet het toch met me eens zijn, Hans, dat er de laatste jaren binnen je partij weinig reden was tot feestvreugde. Laten we niet om de hete brei heendraaien: eigenlijk doet je partij er niet meer toe. Ze is verworden tot een schoothondje van de macht. Een tandenloos, veelarmig Haags monster, waarvan niemand weet wat ze doet –of zou moeten doen.
Je zult het toch ook met me eens zijn dat je partij in de regering weinig tot niets heeft betekend. Tot tweemaal was je onderwerp en lijdend voorwerp van een bijna-crisis, maar daarmee zijn de belangrijkste wapenfeiten ook wel genoemd.
Hans, sta me toe je een goedbedoeld advies te geven. Het zijn slechts twee woorden: stop ermee. Beleg een partijvergadering en bombardeer die tot opheffingsvergadering. Hou de eer aan jezelf.
Want dat je gaat verdwijnen weet iedereen. Ook je politici. Bespaar ze deze afgang, Hans! Natuurlijk is het goedbedoeld van Alexander en Boris. Het is moedig dat ze zich voor elke camera of microfoon knokken. Het getuigt van lef dat ze een standpunt pretenderen te hebben wat ertoe doet. Maar het zal het tij niet kunnen keren. In Den Haag hebben we teveel van dit soort politici.
Frans Weisglas had ook al zo’n goedbedoeld advies deze week, maar dan aan Alexander. Pak de trein naar Wageningen, zei Frans. Enkele reis. Ik zou zeggen: ga mee. En jij niet alleen. Je hele partij. In Wageningen zullen we je met rust laten. Tussen hen die vielen.

Vriendelijke groet,
Peter van Klinken

12:28 | posted by Peter van Klinken |