miserable now


Thursday, December 01, 2005

 

Atlas

niet welkom wel gekomen
want ik wil atlas zijn

met zo’n mooie last op mijn schouders
maken ze een beeld van me
vol gespannen spieren
ik ben atlas, de enige echte lastatlas

maar onzichtbaar voor andere goden
slaat deze last deze atlas neer
slibt, sluipt, slurpt, slist
van schouders in schouders
kruipt, krioelt, kriebelt, kronkelt
dan het hoofd in
juist als het al zo vol is

oh die bemoeizuchtige last
hink hink stap, stoten
weg van mij!
hink hink stap, stoten
weg van mij!

al was ik echt atlas
ik kon mijn last niet stoten
teveel kracht houdt ‘m vast deze mooie last

laat los atlas laat los die last
want mijn last is licht

21:31 | posted by Tim Pardijs |
archives
(s)links