|
|
| miserable now
|
|
Thursday, October 20, 2005Andermans veren 3Als we dan toch onze boekenplanken op deze weblog gaan publiceren, ken ik er ook nog wel een. Neen, twee. Het betreft werken van Paul van Ostaijen, een Vlaamse dichter, wiens werk mij deed beseffen dat in de poezie eigenlijk alles kan, als het maar een woordenspel is. Het eerste werk sluit in 't bijzonder aan bij Andersmans veren 2, het zou zelfs om dezelfde personen kunnen gaan, stel ik mij zo voor. Het tweede vers omschrijft een... ach laat ook maar. U bent allen volwassen mensen die een goed vers wel vatten. Van Ostaijen werd overigens op 18 maart 1928 dood gevonden in zijn huis in Antwerpen. Hij overleed vermoedelijk aan de gevolgen van een wat levenslustige levensstijl, zullen we maar zeggen.
Een oud man in de straat zijn klein verhaal aan de oude vrouw het is niets het klinkt als een ijl treurspel zijn stem is wit zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet tot het staat dun werd Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem boven de lange zwarte jas De oude magere man in zijn zwarte jas gelijkt een zwarte plant Ziet gij dit snokt de angst door uw mond het eerste smaken van een narkose Vers Ik heb in m'n hart 'n zonderlinge wezen Dat een bizarre tango danst; herrezen, - Ik weet niet hoe, zo vaag Is alles, - uit 'n aloude sarkofaag Terwijl het danst, hoor ik het zingen Met bonte blijdschap over weemoedszwangre dingen. (Uit: Music-Hall) 20:47 | posted by Tim Pardijs | |
|
 |
||||||||
|
wim de bieslog
nupuntenel
onze man in rusland
liftcentrale
the smiths dagelijks brood