miserable now

miserable now

Monday, March 21, 2005

Kort verhaal

Een man van middelbare leeftijd met een wat verlopen gelaat en een lang, onbeholpen lichaam, gestoken in oud grijs pak dat fraai getailleerd is maar langs de schouders hangt als andere mannen van middelbare leeftijd in het park plachten te hangen, stapt uit de trein, voorzichtig met de voet het in duister tastend, zoekend naar het stalen trappetje tussen wal en trein, op het kleine grensstation waar volgens afspraak een taxi klaarstaat. Een inspecteur van de politie kijkt argwanend naar de merkwaardige verschijning - hij kent het type wel: mannen met weinig goeds in de zin - maar trekt zich discreet terug in de ochtendsschemer, wanneer een deftig gekleed heer, kennelijk iemand van de ambassade, hem enige woorden toefluistert.
Drie kilometer van het station verwijderd, tussen de krekels en veldbloemen, liggen twee potige knapen in de berm, het hoge gras voor hen naar weerzijden wegduwend teneinde het zicht op de rijksweg te behouden, wachtend op een taxi. Het is guur voor de tijd van het jaar, en zeker in de onbeschutte uitgestrektheid van Zeeuws-Vlaanderen. De wetenschap dat alle voorbereidingen met voorzichtige precisie zijn getroffen, verschaft een beetje warmte. Veel kan er immers niet verkeerd gaan: de springladingen tussen wiel en carrosserie blijven voor een onwetend oog verborgen, en voor inmenging van de politie hoeft niet te worden gevreesd.
Uit de bomen klinkt bij donderslag een daverend tromgeroffel, aanzwellend en woelend over de lege aarde, tot het de mannen doet rillen op de koude grond en de krekels doet trillen uit het hoge gras. “Woei oei oei, spannend, wat zou er nu gebeuren!” waait een god, en niet de minste: “Ik ben dol op suspense.” De leliën in 't veld springen open en zingen afwisselend over afwasmiddel en maandverband.
De wereld gaat er even uit voor de reclame.

10:43 | posted by roel |