|
|
| miserable now
|
|
Tuesday, September 07, 2004Voor de mensen die netinschakelen, het is rust, en laten we even naar de studio gaan om te luisteren wat onze deskundigen over deze eerste helft te zeggen hebben; Jack. “Nee” zegt Jack in de commentatorenbox die langzaam verzakt omdat mijn hoofd naar mijn borst neigt “Nee” zegt hij “dit gaat niet goed” Hij vindt bijval bij zijn buurman de specialist en oud international “Wat is er sowieso met die jongen aan de hand” roept hij boos “Geen enkele pass komt aan Ik hoop dat de coaches een hartig woordje met hem spreken” Ik doe mijn ogen open en zie die arme jongen al zitten In een grote lege kleedkamer Een korps aan kenners om hem heen Die het allemaal beter weten En allemaal beter eten Beter zweten Een wolk daalt neer in het 20 jaar oude stadion waardoor het veld nog minder goed zichtbaar is De speler rent het veld op Een klein stipje is het dat naar het midden rent Drieëntwintig camera’s registreren zijn bewegingen Miljoenen miljarden kijken thuis mee Hij wacht bij de middenstip Zenuwachtig Secondes lijken eeuwen “Waarom sta ik hier? Hoe ben ik hier terecht gekomen? Heb ik de juiste keuzes gemaakt?” “Nee!!!” schreeuwen elf coaches in zijn rechteroor “Maar, is dit mijn eigen schuld?” “Ja!!!” Daar is het fluitsignaal Elke actie die hij maakt wordt beantwoord met een hels fluitconcert Hij struikelt om de haverklap over de benen van coaches coaches coaches Drieëntwintig schermen op zijn rug waarop ik hem zie rennen dat kleine stipje Iemand bindt zijn benen vast zodat hij niet op kan staan Alle toeschouwers roepen “Dat kan ik beter” en ze hebben gelijk De koppen in de krant van morgen zijn vernietigend Elf coaches schreeuwen in zijn oor “Naar rechts” “Naar voor” “Schiet” “Pass” “Sterf” “Blijf zitten” “Sta op je moet overgeven” “Ik ben het je vader” “Dat kan ik beter Ik kan alles beter Je kan niks”tettert de grootste coach die groter en groter wordt en meer nu al in zijn eentje vier en alle ballen trapt hij naar de tegenstander die een klein stipje is een klein angstig stipje net als ik de eerste wedstrijd in weken Alleen In de mist Op een balkon in Arnhem In zijn eigen hoofd Vastgebonden Terwijl er dweilorkest op het trommelvlies van zijn linkeroor speelt Geen aanhang Nu geef ik over “Johan”roep ik zacht “Johan,haal me uit deze stoel” 16:42 | posted by roel | |
|
 |
||||||||
|
wim de bieslog
nupuntenel
onze man in rusland
liftcentrale
the smiths dagelijks brood