miserable now

miserable now

Thursday, May 20, 2004

Hier volgt een dubieuze prekerige vrucht, het gevolg van een eenzame opsluiting in een hutje op het platteland van Hongarije, met als enige afleiding een cd en een lp.

De lof der droefheid

Zomaar een zinnetje van de cd Fevers & Mirrors van Bright Eyes. Eerst hoor je het niet. Je luistert er zo overheen. Maar naarmate je de cd wat vaker luistert, springt deze aaneenschakeling van woorden omhoog uit de briljante brei van muziek en poëtisch getinte teksten. De context doet er niet meer toe. Opeens hoor je de woorden bewust:

>the pleasure that my sadness brings<

Het resoneert in je gedachten, grijpt je bij je keel, de woorden hebben je in hun houdgreep, ontsnappen is zinloos. Je moet toegeven, je had het zelf kunnen schrijven, moeten schrijven. Maar je bent te laat. Een andere huilebalk was je voor. Waarschijnlijk heeft ook hij het weer subtiel gejat, danwel ruw geleend. Maar dat is hoe het gaat. Bono van U2 zong het al: every artist is a cannibal, every poet is a thief. En hij kan het weten.

Terug naar het biechthokje waarin Bright Eyes plaats neemt. Je hoort het hem zingen, met gebroken stem en dito ziel. Hoe herkenbaar is deze bekentenis. I plead guilty, your honour: Ik zwelg in mijn verdriet. Ik schep er een haast demonisch genoegen in om melancholisch door het leven te struinen. Existentiële droefheid, altijd sluimerend onder het postmoderne masker van joie de vivre. Sadness tot een pure kunst verheven.

Deze droefheid is vaak onbestemd en wazig, onverklaarbaar. Soms is er een directe aanleiding voor, maar meestal pakken de gitzwarte wolken van droefgeestigheid om niet aanwijsbare redenen samen boven je hoofd. Het zou kunnen dat deze vage donkere wolken gevoed worden door nare gebeurtenissen, afkomstig uit je persoonlijke oceaan van het bestaan. Ieder mens heeft een verleden, en ieder verleden werkt door in het heden, en de toekomst.

Droefheid kan ook zichzelf als oorzaak hebben, en zichzelf versterken. Verdriet om het verdriet, een masochistische manier van zelfliefde. Medelijden met je eigen sorie, maar vooral niet willen dat de situatie verbetert. Blijven vastklampen aan bittere tranen, hypocriet bijna. Deze sadness brengt pleasure met zich mee: een zelfingenomen gevoel dat je het bijzonder slecht getroffen hebt met jezelf en alles om je heen. Dat de wereld een grote kluwen is van leugens en verraad, dood en gebroken liefdes.

Hoe waar dat ook is, er is ook nog een andere kant. Als er leugens bestaan, bestaan er waarheden. Als er verraad is, is er zoiets als trouw. Dood staat tegenover leven en gebroken liefdes waren ooit heel. Het loont niet om er zo‘n passieve levensstijl op na te houden. Velen zijn je voorgegaan, het kan anders. Durf te dromen en blijf niet hangen in verdriet. Op het legendarische album Achtung Baby schreeuwt Bono het uit: and you can dream, so dream out loud! Maar hij weet ook: in dreams begin responsibilities.

12:17 | posted by juan |