miserable now

miserable now

Wednesday, January 07, 2004

Nog maar 1 van Klundert

Avonturen uit het sanitair

Door Roel Griffioen, ervaringsdeskundige

1.

‘Een heerlijk gevoel is dat als je leegloopt, schijten is ongetwijfeld één van de prettigste dingen van het leven, heel rustig lekker schijten, alleen maar schijten, fijn nadenken, op de met plaatjes beplakte muur kijken, de krant of 'n boek lezen of alleen maar staren’. (Jan Cremer in Ik Jan Cremer, blz. 268)

Ik heb het niet onderzocht, maar volgens mij zijn er een tweetal soorten poepers te onderscheiden. Enerzijds kennen wij de zogenaamde snelle poeper. De snelle poeper staat vroeg op, glijdt in zijn pak, graait nog even snel een drinkontbijtje uit de koelkast, scheurt met 120 km p/u naar werk, haalt zijn nieuws van een snelle internetkrant, haalt tussen de middag snel een setje kant-en-klaar-sandwiches bij De Grootgrutter Om De Hoek, scheurt terug naar huis, verorbert een magnetronmaaltijd en spurt naar de sportschool voor een potje squash. Een man van Nokia, Mercedes, Seiko, Shell en L‘Oreal. U begrijpt: deze man heeft geen tijd voor langdurige sanitaire sessies. De rite doet bij hem eerder aan als een blitzkrieg. Hit and run.
Ik schaar mij bij de langzame poepers, bijgestaan door Jan Cremer. Poepen is voor ons ‘even helemaal weg’; ontsnappen uit de sleur. De snelle poeper heeft daar Center Parks voor, maar wij doen het hier in de bestekamer.

Mijn billen nestel ik zo comfortabel mogelijk op het plastic, mijn rug vlei ik rustig tegen de stortbak. Dit is precisiewerk; de starthouding bepaalt de kwaliteit van het uiteindelijke scheppingswerk. Aanvangen met een te gespannen, geforceerde zit kan het hele proces vertragen, en geeft bovendien stukken minder voldoening. Het is nu zaak dat ik totaal relaxed ben, alle spieren tot rust laat komen, geen kracht verspil.

Dit is het mooiste moment van de dag. Gewoon zitten, zitten en wachten. Niet nadenken over alle netelige situaties waar je deze dag in beland bent. Niet stilstaan bij al die nare taferelen die zich vandaag hebben afgespeeld. ‘Vergeet alles maar’, lijkt het moment mij toe te fluisteren. Dit is de hoogste staat van hersenstilstand die een normaalfunctionerend mens kan bereiken.

2.

De periode van gedachteloosheid is verstreken. Ik voel dat er langzamerhand iets te gebeuren staat, mijn maag rommelt en knort. Dit is pas de eerste heraut van de heerlijkheid, dus ik heb nog wel even. Ik pak een krantje uit de leesbak. Mijn ogen vliegen over de letters maar ik neem geen jota tot me, het is meer een soort sacrale handeling, deel van het ritueel. Ik sla de bladzijde om.

De locatie kan mij niet deren. Sommige mensen kunnen enkel thuis hun gevoeg doen, maar ik voel mij op elk closet thuis. Inbrekers kunnen overal poepen, en dat komt hen niet altijd even goed uit. ‘Het gebeurt maar wat vaak dat zij van de spanning op het karpet gaan zitten schijten en dat die drol hen verraadt’, schreef Gerard Reve zijn vrind Matroos Vosch eens. ‘Uit die drol kunnen ze bijvoorbeeld de bloedgroep vaststellen, en natuurlijk wat iemand gegeten heeft, en al zijn kwalen en kwaaltjes.’
Ik staar maar wat naar de plaatjes op de muur.

Allengs voel ik de krachten in mijn lichaam opbouwen. Steeds meer spieren worden geactiveerd; langzaam werk ik toe naar het moment suprème. Het is nu heel interessant alle terloopse ontwikkelingen in het lichaam te volgen die vaak onopgemerkt blijven en als vanzelfsprekend verlopen. De buik trekt samen, het middenrif naar beneden en de heupen naar elkaar toe geduwd, schouders omlaag, ellebogen in de zij, billen diep in de bril, dijen strakgetrokken, voeten langs de pot. Hier ontpopt het lichaam zich tot een fantastisch krachtige compacte machine die in één vlotte schwung zichzelf reinigt van alle overbodige stoffen, samengebald in een handige bolusvorm.

3.

Zo. De bolus ligt op het porselein. Afvegen, doortrekken en wachten tot ik nog een keer moet.

17:03 | posted by roel |