|
|
| miserable now
|
|
Monday, November 17, 2003hersft; wat er te zeggen valt is in dit gedicht geschreven
Herfstnacht C.S. Adama van Scheltema Langs wei en wilgen glee de vochte nacht, Het deinzend witte kleed golfde en bezoomde Het lage land, - boven den herfstdauw doomde Het blinde oog der maan - zoo stil, zoo zacht. De schim der stad ontvlood een matte klacht, Ginder en verder stond een boom en droomde Eenzaam, - van mistig natte takken stroomde Aldoor, aldoor een doode bladervracht. Toen dacht ik aan ons werk, o kameraden! Hoe nachten nog om onze schouders hangen, Om zwakke lichtgestalten, zwaar beladen: Wij schudden 't menschenlot, door vreugd bevangen - En slechts een dorre vloed van vale bladen Ruischt in het meer van mateloos verlangen! 15:24 | posted by roel | |
|
 |
||||||||
|
wim de bieslog
nupuntenel
onze man in rusland
liftcentrale
the smiths dagelijks brood