miserable now

miserable now

Thursday, November 20, 2003

Dronken worden

Sinds mensenheugenis breken wij tweevoeters ons het hoofd over de reden van de mythevorming rond alcohol. Wat veroorzaakt de magische aantrekkingskracht van alcoholhoudende producten? Is alcohol een allesverwerker? Is het een alles vergeter? Is het gezelligheid of eenzaamheid? Is het Het Leven of De Dood? Welnu, vanavond zal ik deze mythe ontrafelen!

20.38 uur: L‘art pour l‘art. Vanmorgen bedachten we dit absurde plan en sindsdien waan ik mij in een nevel van surrealisme. Jezelf klemzuipen zonder reden, zonder nut, zonder leed dat smeekt om door alcohol vergeten te worden, zonder vrienden waarmee je een biertje vat. Drinken om het drinken en drinken om het begrijpen van het drinken. Dat geeft een bijzonder gevoel. Je weet dat je over luttele uren weg te slepen bent. Een normale reactie op die wetenschap is om manhaftig te trachten het tij te keren. Helaas, dat zit er niet in: dronken worden is mijn doel. Een gaar klotedoel dat wel verwezenlijkt gaat worden. Het idee is er, dus het kwaad is al geschied. Ach, morgen lach ik erom (als de kater dat toelaat).

Sander fungeert als fotograaf. Aanvankelijk wilde ik mij in afzondering het alcohol tot de lippen laten lopen, maar de redactievergadering leerde dat een fotoreportage het abusurditeit-gehalte kan, en daarom moet versterken. Sander is een goede vriend en hij beschikt over een digitale camera. Het lot noopte mij hem in te schakelen.

Ondertussen drink ik gestaag door. Anderhalve liter Warsteiner vloeit reeds door mijn aderen en zojuist heb ik een fles rosé ontkurkt. Mijn inwendige harmonie is door een ongezond leven al danig verstoord, wat mij tot een akelig stevige badkuip gemaakt heeft, die met veel alcohol gevuld kan worden zonder te gaan lekken. Desalniettermin voel ik ‘m aardig hangen.

20.50 uur: Sander laat mij zo alleen. De rest van de foto‘s zal ik zelf nemen.

Ik probeer vanavond de randfactoren uit te schakelen. Gezelligheid is een belangrijk element in de myhevorming rond alcoholgebruik. Hoevaak drink je niet om de gezelligheid, om het meedrinken met, om de collectieve pret te vergroten? Vanavond geheel anders! Ik moet in alle eenzaamheid ‘werken‘.

Russen drinken omdat bij dronken mensen de ware ziel naar bovenkomt, naar het schijnt. Drinkemaatjes veranderen naarmate de avond vordert langzaam in goede vrienden; vrienden met wie je al je lief en leed kunt delen. Drinkemaatjes heb ik hier niet: waarschijnlijk hoef ik mij vanavond niet over te geven aan onbedwingbare emoties. Of weekt de alcohol ook bij de zakelijke drinker herrineringen los? Zit ik hier straks in mijn eentje te schateren of eindigt de avond in een eenzame huilbui? De tijd zal het leren.

21.17 uur: De strategie is veranderd. Sander blijft. Hij heeft zojuist in de plaatselijke super, vlak voor sluitingstijd, een nieuwe lading bier gehaald. Ik heb besloten bier en wijn door elkaar te drinken om het proces te versnellen.

Het wordt niet gezelliger omdat Sander blijft, daar hoef ik niet bang voor te zijn. De setting is bizar: ik zuip en hij kijkt geamuseerd toe. We praten wel, maar met mate. We zijn immers beide aan het werk.

Een onbestemde hitte stijgt richting hoofd. Ik heb een soort dikke warme door de alcohol gebreide sjaal om mijn hals geslagen. Symptonen van een veranderd lichaamsklimaat en een mijlpaal in het proces van het dronken worden. Normaal vallen zulke symptonen niet op, maar nu worstelen alle kleine veranderingen zich ongehinderd naar boven. Geen ontwikkeling blijft onopgemerkt.

Een raar idee dat morgen niets aan deze gemoedstoestand zal herrinneren behalve deze letters op het scherm en wellicht wat brokjes kots naast het toilet.

21.44 uur: Ik heb fijne drinkmuziek, maar die kan niet gedraaid worden. Een lp van de Dubliners. Bijna elk nummer gaat over zuipen, meestal in combinatie met de andere belangrijke onderwerpen meisjes en vechten. Sex, drugs en Dubliners. Maar helaas: de naald van de speler is stuk. Hij slingert en zwabbert, waardoor de hoge tonen ook gaan slingeren en zwabberen. Bij Leonard Cohen merk je dat het best. Zijn stem is laag en blijft dus constant, maar het getokkel van zijn gitaar vliegt alle kanten uit.

21.55: Whooe, het wordt steedds moeeilijker alle obstakels op de weg naar de w.c. te ontwijken. De hele gang lijkt gevuld met stoelen en kasten.

[Hey Roel, geen flauw idee of je dit nog leest, morgenochtend of over een half uur, maar je ligt laveloos op de bank. Wellicht is je doel bereikt, maar de observatie zal uit moeten blijven. Het is als de boom die in het bos valt. Als een Roel dronken wordt in het bos, is zijn geest er dan nog om dat te registreren? Hij is zeker afwezig als het gaat om journalistieke taken. Streamer: “Als jij tikt, ga ik slapen. Oh fucking hell.“
Maar helaas. Ik ben slechts de fotograaf. Daarbij bedenk ik dat ik net uw aller redacteur had moeten fotograferen toen hij op de bank lag te maffen. Nu is hij naar het toilet en ik zal omwille de goede hygiëne geen foto‘s nemen in dat koninkrijk.
Alcohol heeft lusteloosheid en luiheid tot gevolg. Onze taken in de maatschappij worden niet zo belangrijk meer. Zoals Oscar Wilde zei: “Work is the curse of the drinking class.“ Ik zal kijken of ik Roel na zijn hoge nood weer aan het werk kan zetten.]

22.15 uur: Ahhh, kut; ik ben echt gaar. Ik bene ct dronken. Nu al. Vroeger dan verwacht. Ik wil slapen, ik wil serieus slapen. Ik weet dat ik dat ik meer gedachten heb gehad, zinnigere gedachten, maar nu ben ik droneken en kan ik mij al die aibnigheid niet voor de gesst halen. Ik wil het ook nmiet. Ik wil ankel slapen. Ik heb nietr eens zoveel gezopen. Maar uk heb alles door eolakar gezopen, en dat nekt mij nu.
Ahh, ik trek het niet eer, ik met echtslapen. Ik ben echt nzr deklote, mentaal en fysiek. Ik ga kotsne, ddat zal me goed doen.

[En zo is Roel in slaap gevallen. Met mij, de fotograaf, wonderbaarlijk nuchter achter gelaten.]

15:10 | posted by roel |